«Ο χορός σε σχέση με τη θρησκευτική λατρεία (μέρος α’)»

Οι λάτρεις του χορού που ασχολήθηκαν με επιμονή και σχολαστικότητα για την έρευνα του ανακάλυψαν σπουδαία στοιχεία μέσα από τα φιλολογικά κείμενα, τα μουσικά, καθώς και η αρχαιολογική σκαπάνη και η ανθρωπολογία μας μιλούν ξεκάθαρα για την πορεία του χορού μέσα στο χρόνο και τις ευεργεσίες στο ανθρώπινο νου και σώμα.

Κατά τους αρχαίους Έλληνες οι Θεοί, οι ημίθεοι, οι μούσες, οι χάριτες, οι θνητοί, τα ζώα και η φύση ακόμη πιο δυνατά χόρευαν. Ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Ξενοφώντας, ο Πλούταρχος, ο Λουκιανός, ο Λιβάνιος και πολλοί άλλοι αναφέρονται στο χορό και τη μουσική, αρκεί κάποιος να ακολουθήσει την «κίνηση της γραφής τους».

Ο Πλάτωνας μιλώντας για το χορό στους «Νόμους» αναφέρει ότι ο χορός είναι η φυσική ροή των νέων να αποδώσουν τη χαρά, τον έρωτα και την αγάπη. Η χαρά είναι το κατ’ εξοχήν κυρίαρχο συναίσθημα που εκφράζεται με το χορό (χαρά + χορός = χορική όρχηση).

Η αρμονία και ο ρυθμός σε απολυτή σχέση με την κίνηση δίνουν την ακαταμάχητη παρουσία του ανθρώπινου σώματος τόσο στους θεατές, αλλά και την προσωπική ευχαρίστηση να χορεύει κανείς.

Ο χορός κατά τον Πλάτωνα ήταν δώρο θεϊκό που άνθρωπος και Θεός μέσα απ’ τις θρησκευτικές τελετές ερχόντουσαν σε πλήρη ένωση και κατανόηση.

«Θρησκευτικοί Χοροί»

Οι Θρησκευτικοί χοροί δεν ήταν προνόμιο μόνο των αρχαίων Ελλήνων προγόνων μας. Σε κάθε λαό της Γης, οι άνθρωποι για να καταλάβουν και να εξευμενίσουν τα φυσικά φαινόμενα, μέσω της κίνησης του χορού, ακαθόριστης και ασαφής στο πρωτόγονο σώμα, καλούσαν τη φύση που τη λογάριαζαν για Θεό να τους προστατεύσει και να τους υποστηρίξει σε κάθε δυσκολία της εποχής εκείνης.

Οι Θρησκευτικοί χοροί στην Ελλάδα είχαν εξέχουσα θέση και πρωτοστατούσαν σε όλες τις ιερές τελετές προς τιμήν των αρχαίων Θεών. Η προετοιμασία και ο καθορισμός των κινήσεων μέσα από τις χορογραφίες, η μουσική επένδυση της εποχής, που θα συνόδευε το χορό, είχαν μεγάλη χρονική διάρκεια και ο Έλληνας ξεχώριζε απόλυτα από τη μοναδικότητα του και την αξιόλογη πολιτιστική του κατάρτιση, μοναδική στον κόσμο. Αυτό το βεβαιώνουν τα φιλοσοφικά κείμενα για τις Θρησκευτικές τελετές και όχι μόνο, καθώς σε συνέχεια των αναφορών μας θα μιλήσουμε για τις ονομασίες τους και το σκοπό τους.

Ξιάρχου Σταματίνα